მონეტარული პოლიტიკის ინსტრუმენტი, სადაც ცენტრალური ბანკი ზრდის ფულის მიწოდებას სახელმწიფო ობლიგაციების და სხვა ფასიანი ქაღალდების შეძენით.
რაოდენობრივი შემსუბუქება (QE) არის მონეტარული პოლიტიკის ინსტრუმენტი, რომელსაც ცენტრალური ბანკები იყენებენ ეკონომიკური ზრდის სტიმულირებისთვის ეკონომიკაში ფულის მიწოდების გაზრდის გზით.
აი, როგორ მუშაობს:
ცენტრალური ბანკი ყიდულობს აქტივებს: ცენტრალური ბანკი ყიდულობს ფინანსურ აქტივებს, როგორიცაა სახელმწიფო ობლიგაციები, კორპორატიული ობლიგაციები ან სხვა ფასიანი ქაღალდები ფინანსური ინსტიტუტებისგან. ეს ახალ ფულს შემოაქვს ფინანსურ სისტემაში.
ფულის მიწოდების გაზრდა: მეტი ფულის გამო, საპროცენტო განაკვეთები, როგორც წესი, ეცემა. ეს ბიზნესისა და მომხმარებლებისთვის სესხებს იაფს ხდის, ხელს უწყობს მათ ინვესტირებასა და დახარჯვას, რაც ზრდის ეკონომიკურ აქტივობას.
აქტივების ფასების ზრდა: ცენტრალური ბანკის მიერ ამ აქტივებზე გაზრდილი მოთხოვნა ასევე ზრდის მათ ფასებს, რაც პოტენციურად ხელს უწყობს სიმდიდრის შექმნას და შემდგომ ინვესტიციებს.
თუმცა, QE არ არის კრიტიკოსების გარეშე:
ინფლაციის შეშფოთება: ფულის მიწოდების გაზრდამ შეიძლება გამოიწვიოს ინფლაცია, თუ არ მართავთ ფრთხილად.
აქტივების ბუშტები: QE-ს შეუძლია ხელი შეუწყოს აქტივების ბუშტების შექმნას, რადგან აქტივების ფასები მკვეთრად იზრდება.
მორალური საფრთხე: ამან შეიძლება წაახალისოს ბიზნესისა და ინვესტორების გადაჭარბებული რისკის აღება, რაც შეიძლება გამოიწვიოს ფინანსური არასტაბილურობა.
აქ არის რამდენიმე დამატებითი პუნქტი, რომელიც გასათვალისწინებელია:
QE-ის კონკრეტული მეთოდები და მიზნები შეიძლება განსხვავდებოდეს ცენტრალური ბანკისა და ეკონომიკური მდგომარეობის მიხედვით.
QE ხშირად გამოიყენება მონეტარული პოლიტიკის სხვა ინსტრუმენტებთან ერთად, როგორიცაა საპროცენტო განაკვეთის კორექტირება.
QE-ის ეფექტურობა განიხილება და დამოკიდებულია სხვადასხვა ფაქტორებზე, მათ შორის ეკონომიკურ კონტექსტზე და განხორციელების დეტალებზე.
სინონიმები:
რაოდენობრივი შემსუბუქება, QE
